باشگاه فوتبال لیورپول (به انگلیسی: Liverpool Football Club) یکی از باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال در لیگ برتر فوتبال انگلستان است که مرکز آن در لیورپول انگلستان واقع شده‌است. این باشگاه با پنج عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا[۳]، سه عنوان در جام یوفا[۴] و سه عنوان دیگر در سوپر جام اروپا[۴] یکی از موفق‌ترین تیم‌ها در اروپا و پرافتخارترین تیم انگلیسی در رقابت‌های اروپایی محسوب می‌شود[۵]. همچنین لیورپول با هجده عنوان قهرمانی در لیگ،[۶] هفت عنوان در جام حذفی[۷] و کسب رکورد هشت عنوان قهرمانی در جام اتحادیه[۸] پس از منچستر یونایتد دومین باشگاه پرافتخار انگلیسی در مسابقات داخلی است. [۹] اما در مجموع کسب افتخارات بین المللی و داخلی، لیورپول با 59 جام بعد از منچستر یونایتد با 62 جام دومین تیم پرافتخار انگلستان محسوب می شود.
این باشگاه در سال ۱۸۹۲ میلادی تأسیس گردید و به سرعت در فوتبال انگلستان به تیمی قدرتمند بدل شد به نحوی که در طی سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۴۷، پنج بار به عنوان قهرمانی لیگ دسته اول دست یافت. با این وجود، لیورپول در طی اواسط دهه ۱۹۵۰ میلادی دچار افت شد و پس از حذف از لیگ دسته اول، هشت سال را در لیگ دسته دوم سپری کرد. در سال ۱۹۵۹ بیل شنکلی به سرمربی‌گری این تیم گماشته شد که لیورپول در فصل سوم حضور شنکلی در این سمت ( ۱۹۶۱–۶۲ ) با قهرمانی در این پیکارها، به دسته بالاتر صعود کرد. بازیکنان لیورپول به طور سنتی در زمین پیراهن‌های سفید و قرمز می‌پوشیدند که در نوامبر ۱۹۶۴ لباس تیم به صورت یک‌دست قرمز رنگ شد.[۱۰]
در سال ۱۹۸۵ فاجعه ورزشگاه هیسل باعث خدشه‌دار شدن نام باشگاه در سطح اروپا شد. در این حادثه ۳۹ هوادار یوونتوسی در پی هجوم هواداران لیورپول به سمت آنان کشته‌شدند.[۱۱]. چهار سال دیگر باشگاه متحمل فاجعه دیگری شد. در این فاجعه که به سانحه هیلزبورو مشهور است، ۹۶ هوادار لیورپول تحت فشار هجوم تماشاگران بین حصار ورزشگاه کشته شدند. به یاد جان باختگان این حادثه دو شعله فروزان به آرم باشگاه اضافه شد. هر دو فاجعه اثرات و واکنش‌های وسیعی بر فوتبال اروپا، انگلستان و خود باشگاه تا به امروز به دنبال داشته‌است .
باشگاه فوتبال لیورپول از زمان تشکیل آن تا به امروز در ورزشگاه آنفیلد بازی می‌کند . طرح‌های در دست بود که ورزشگاه جدیدی در استنلی پارک ساخته شود که بر طبق این طرح‌ها معین شده‌بود تا پایان سال ۲۰۱۱ ورزشگاه جدید ساخته شود اما به دلیل شرایط نامساعد اقتصادی ساخت این برنامه به حالت تعلیق درآمد که در طی این شرایط، برنامهٔ ذکر شده جای خود را به طرح افزایش گنجایش ورزشگاه آنفیلد تا سقف ۵۴۰۰۰ نفر داد.[۱۲]لیورپول پایگاه هواداری بزرگ و وسیعی در سرتاسر جهان دارد که در برابر دیگر باشگاه‌های بزرگ رقابت قدیمی دارد. این باشگاه هفتمین باشگاه پرطرفدار فوتبال در جهان است [۱۳] [۱۴] [۱۵] اصلی‌ترین رقبای لیورپول در انگلستان تیم‌های منچستریونایتد و اورتون هستند.[۱۶] [۱۷]
تاریخچه
سال‌های آغازین (۱۸۹۲–۱۹۵۹)
باشگاه فوتبال لیورپول در نخستین سال بنیان‌گذاری، فصل ۱۸۹۲–۱۸۹۳
بنیان‌گذاری باشگاه فوتبال لیورپول و پنج عنوان قهرمانی در لیگ دسته اول از مهم‌ترین رویدادهای این دوره از تاریخ باشگاه لیورپول هستند. تاریخچه تاسیس باشگاه لیورپول، کاملاً در ارتباط با رقیب محلی‌اش اورتون و شهردار صاحب کارخانه آبجو سازی لیورپول به نام جان هولدینگ است. او در آنفیلدرود زمینی را به اورتون اجاره داد که این باشگاه از آن به بعد در آن بازی‌های خانگی‌اش را برگزار می‌کرد. با قهرمانی تیم اورتون در فصل ۱۸۹۱ و همچنین کسب اولین موفقیت‌های بزرگ، به وجهه و محبوبیت تیم به میزان زیادی افزوده شد. در سال ۱۸۹۲ هولدینگ اجاره زمین را بالا برد. باشگاه اورتون تصمیم گرفت آنفیلدرود را ترک کند و یک زمین در آن نزدیکی بخرد تا از آن پس بازی‌های خانگی‌اش را در آن انجام دهد. به دنبال اختلاف پیش آمده، جان هولدینگ با ورزشگاهی خالی روبه رو شد که بنا بر شرایط پیش آمده تصمیم گرفت باشگاه لیورپول اف.سی را تاسیس کند و ورزشگاه آنفیلد را در اختیار آن قرار دهد.[۱۸] نخستین بازی تیم تازه تاسیس هولدینگ در ۱ سپتامبر ۱۸۹۲ ، بازی دوستانه در برابر تیم روترهام تاون بود.[۱۹]
نخستین تیم لیورپول در سال ۱۸۹۲ بنیان نهاده شد[۲۰] که متشکل از اکثریت بازیکنان اسکاتلندی و اقلیت انگلیسی بود[۲۰] [۲۱]که با پیراهن‌های آبی – سفید بازی می‌کردند[۲۲]، اما پس از چهار سال از بنیان‌گذاری باشگاه در سال ۱۸۹۶ رنگ پیراهن باشگاه به قرمز تغییر کرد[۲۳].این تیم نخستین بار در فصل ۱۸۹۲–۹۳ در لیگ منطقهٔ لانکاشر شرکت کرد که با قهرمانی در این پیکارها به لیگ دسته دوم راه پیدا کرد[۲۴]نخستین بازی رسمی تاریخ باشگاه لیورپول در این لیگ با تیم هایروالتون در ورزشگاه آنفیلد در تاریخ ۳ سپتامبر ۱۸۹۲ برگزار شد که لیورپول با نتیجه ۸ بر ۰ حریف خود را از پیش روی برداشت.[۲۰] لیورپول توانست برای نخستین بار در فصل ۱۸۹۴–۹۵ در سطح اول فوتبال انگلیس یعنی رقابت‌های لیگ دسته اول شرکت کند که نخستین رویارویی با رقیب همشهری نیز در همین فصل روی داد[۲۵]. لیورپول اولین فصل بازی در لیگ دسته اول را با ایستادن در انتهای جدول به پایان برد و دوباره به لیگ دسته دوم سقوط کرد[۲۶]، برخلاف اورتون که در آن فصل در جایگاه دوم جدول جای گرفت[۲۷].
در سال بعد، لیورپول در رقابتی تنگاتنگ با منچستر سیتی که با آن هم‌امتیاز بود، این تیم را پشت سر گذاشت و یک‌بار دیگر به دسته اول راه یافت[۲۸]. لیورپول از آن پس جای خود را در این لیگ تثبیت کرد و توانست در سال ۱۹۰۱ برای نخستین مرتبه قهرمان لیگ انگلیس شود[۲۹] لیورپول در این فصل با به ثمر رساندن ۵۹ گل بهترین خط حمله لیگ را نیز به‌دست آورد[۳۰] همچنین سم ریبولد با زدن ۱۸ گل، بهترین گل‌زن لیورپول در این فصل شد.[۳۱]
لیورپول در فصل ۱۹۰۳–۰۴ به دسته دوم سقوط کرد[۳۲]که پس از بازگشت دوباره به لیگ دسته اول، برای دومین مرتبه درسال ۱۹۰۶ به عنوان قهرمانی لیگ دسته اول دست یافت[۳۳]. در آغاز فصل، اورتون بیشترین شانس قهرمانی را داشت، و همگان انتظار داشتند تا لیورپول در جام حذفی به قهرمانی برسد. همه چیز دقیقاً برعکس شد، لیورپول قهرمان لیگ شد و جام حذفی به اورتون رسید. این دو باشگاه همشهری، سه بار موفق شده‌اند که در یک فصل، هردو جام را به شهر خود ببرند، موفقیتی که یک بار نیز نصیب منچستر یونایتد و منچستر سیتی و یک بار نیز نصیب دو تیم همشهری آرسنال و تاتنهام شده‌است.
الکس ریزبک, اولین کاپیتان لیورپول که با این تیم قهرمان لیگ دسته اول شد (۱۹۰۰–۰۱)
لیورپول پس از دومین قهرمانی، پایه‌هایش را در لیگ برتر محکم کرد، بدون این‌که در سال‌های بعد به موفقیت چشمگیری دست پیدا کند. آنها تا بروز ناگهانی جنگ جهانی اول، نقش متوسطی در لیگ برتر ایفا می‌کردند، اما به هرحال توانستند درسال ۱۹۱۴ برای نخستین بار به فینال جام حذفی برسند که در فینال ۱-۰ مغلوب حریف خود بارنلی شدند[۳۴]. لیورپول پس از جنگ جهانی اول دو سال پیاپی در سال‌های ۱۹۲۲ و ۱۹۲۳ قهرمان لیگ دسته اول شد.[۳۵] [۳۶] پس از جنگ جهانی دوم لیورپول بار دیگر در سال ۱۹۴۷ قهرمان لیگ شد که پس از این قهرمانی با افتی محسوس این تیم در فصل ۱۹۵۳-۵۴ به لیگ دسته دوم سقوط کرد.در این فصل لیورپول در ۴۲ بازی با کسب ۲۸ امتیاز در رتبه پایانی جدول رده‌بندی قرار گرفت.[۳۷] از برجسته‌ترین بازیکنان این دوره تاریخ باشگاه لیورپول می‌توان به جک پارکینسون ، هری چمبرز ، گوردون هاجسون ، الیشا اسکات و بیلی لیدل اشاره کرد.
عصر بیل شنکلی تا فاجعه هیسل (۱۹۵۹–۱۹۸۵)
این دوره را می‌توان درخشان‌ترین و پرافتخارترین سال‌های تاریخ باشگاه دانست به‌گونهٔ که این تیم در طول این سال‌ها توانست ۱۰ بار فاتح لیگ دسته اول ، ۲ عنوان در جام حذفی ، ۴ عنوان در جام اتحادیه ، ۴ عنوان در جام باشگاه‌های اروپا ، ۲ عنوان در جام یوفا ، ۱ عنوان در سوپر جام اروپا و ۹ عنوان قهرمانی در جام خیریه را به‌دست آورد.
مجسمهٔ
بیل شنکلی در فضای بیرونی ورزشگاه آنفیلد
این دوره با گماشته شدن بیل شنکلی به عنوان سرمربی باشگاه آغاز می‌شود. زمانی که شنکلی به این سمت برگزیده شد، لیورپول پنج سال را در لیگ دسته دوم بازی می‌کرد. شنکلی در بدو ورود به باشگاه با اخراج ۲۴ بازیکن و تأسیس اتاق "The Boot Room" در ورزشگاه آنفیلد انقلابی نوین در سطح باشگاه بحران زده آن روزهای لیورپول به وجود آورد. برای او نظم و انضباط، روحیه جنگندگی و یکی بودن با باشگاه مهم‌ترین مسئله بود[۳۸].در نخستین سال حضور ،او با خرید دو بازیکن به نام یان کلهن و راجر هانت سعی در بهبود عملکرد تیم داشت که همین دو بازیکن نیز بعدها به دو تن از برجسته‌ترین بازیکنان تاریخ باشگاه بدل شدند. لیورپول سه سال با هدایت بیل شنکلی در دسته دوم حضور داشت که در فصل سوم( ۱۹۶۱–۶۲ ) با قهرمانی در این رقابت‌ها بار دیگر به لیگ دسته اول بازگشت و از آن زمان تا کنون همواره در سطح اول رقابت‌های فوتبال انگلیس حضور دارد. فصل ۱۹۶۴–۶۵ با سرمربی‌گری بیل شنکلی ، آغاز عصر طلایی این باشگاه در سطح انگلیس و اروپا بود. لیورپول در این فصل با کسب ۵۷ امتیاز بالاتر از منچستریونایتد و اورتون به مقام قهرمانی دست یافت.[۳۹] این قهرمانی ششمین قهرمانی تاریخ لیورپول در لیگ بود که به‌دست می‌آمد.
تحت مدیریت بیل شنکلی، لیورپول سه جام قهرمانی در لیگ، دو جام حذفی و یک جام یوفا، که اولین جام اروپایی تاریخ باشگاه محسوب می شد، بدست آورد. این قهرمانی در جام یوفا در سال ۱۹۷۳ که با غلبه بر مونشن گلادباخ به‌دست آمد سبب آغاز عصر طلایی لیورپول درسطح اروپا شد[۴۰] . جملات و گفتاوردهای زیادی از بیل شنکلی ،اسطوره باشگاه لیورپول، برجای مانده که از مشهورترین آن‌هامی‌توان به این دو گفتاورد استناد کرد:
برخی از مردم گمان می کنند فوتبال مسئله مرگ و زندگی است. من از چنین طرز فکری ناامید می‌شوم. می‌توانم به شما اطمینان بدهم که [فوتبال] مسئلهٔ خیلی خیلی مهم‌تری از مرگ و زندگی است.[۴۱]
فراتر از هر چیزی ، من می خواهم به عنوان یک فرد از خود گذشته به یاد آورده شوم ، کسی که می‌کوشید و نگرانی این را داشت تا دیگران هم بتوانند در افتخارات به دست آمده سهیم شوند ، کسی که یک خانواده از افرادی را ساخت که می توانند در کنار هم سرشان را بالا بگیرند و بگویند : ما لیورپول هستیم.[۴۲]
پس از دوره پانزده ساله سرمربی‌گری شنکلی در لیورپول ، در سال ۱۹۷۴ دستیار او ، باب پیزلی به عنوان سرمربی لیورپول برگزیده شد. پیزلی در بین سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۳ این سمت را بر عهده داشت، دورانی که از آن به عنوان درخشان‌ترین دوران تاریخ باشگاه لیورپول نام برده می‌شود، سال‌های که نمایش‌های او با این تیم، دوران بیل شنکلی را تداعی می‌کرد. پیزلی در طی این ۹ سال با کسب ۲۰ جام مختلف لیورپول را به قدرت اصلی فوتبال در قاره اروپا و انگلیس بدل کرد. [۴۳] [۴۴] باب پیزلی تا به امروز تنها سرمربی است که توانسته با یک تیم سه بار قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شود. [۴۵] همچنین پیزلی در رده‌بندی تاثیرگذارترین سرمربیان تاریخ فوتبال جهان در رتبه ششم این جدول جای دارد. [۴۶]
- افتخارات لیورپول در طی سال‌های سرمربی‌گری باب پیزلی
دروازه یادبود
باب پیزلی ، پرافتخارترین سرمربی تاریخ باشگاه لیورپول ،ورزشگاه
آنفیلد.
پس از پیزلی، دستیار او جو فاگان به سمت سرمربی‌گری این تیم برگزیده شد. فاگان در فصل اول حضور خود(۱۹۸۳–۸۴) در این تیم به عنوان سرمربی توانست سه‌گانه لیگ ، اتحادیه و جام باشگاه‌های اروپا را برای لیورپول کسب کند[۴۷] [۴۸]. در فینال جام باشگاه‌های اروپا فصل ۱۹۸۳–۸۴ لیورپول در شهر رم پس از تساوی ۱-۱ با حریف خود، آ. اس. رم ، توانست در ضربات پنالتی حریف خود را از پیش روی بردارد و برای چهارمین مرتبه قهرمان اروپا شود. [۴۹] در فصل بعد لیورپول به مقام دوم لیگ دست یافت و در پی حذف از جام حذفی و جام اتحادیه، تنها امید خود را برای کسب جام در مسابقات باشگاه‌های اروپا جستجو می‌کرد، لیورپول پس از حذف پاناتینایکوس در نیمه پایانی جام باشگاه‌ها به دیدار پایانی این پیکارها راه یافت که در آن بازی در شهر بروکسل باید به مصاف تیم یوونتوس می‌رفت اما حادثهٔ هیسل که در پیش از آغاز این مسابقه در ورزشگاه محل برگزاری رخ داد، باعث پایان یافتن دوران طلایی لیورپول در سطح اروپا شد.
یک ساعت پیش از آغاز مسابقه فینال در ورزشگاه هیسل، تماشاگران لیورپول با شکستن فنس‌هایی که میان آنان و طرفداران یوونتوسی قرار داده شده‌بود به سمت طرفداران یوونتوس حمله‌ور شده و آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند، طرفداران یوونتوسی که کاملاً غافل‌گیر شده بودند، ناچار با آنها درگیر شده و به ناگاه عقب‌نشینی کردند؛ فشار یوونتوسی‌ها به دیوارهای پیرامون ورزشگاه، منجر به ویرانی آن گشت و باعث شد که دیوار بر روی آنان ویران گردد. این حادثه سبب کشته شدن ۳۹ نفر و زخمی شدن ۶۰۰ نفر شد که اکثراً از طرفداران یوونتوس بودند. این فاجعه را سیاه‌ترین ساعت در تاریخ مسابقات یوفا نام‌گذاری کردند[۵۰]. اما با کمال تعجب ،این مسابقه در همان روز در حضور تماشاگران برگزار شد که یوونتوس با نتیجه ۱ بر ۰ این بازی را برنده شد. این حادثه اثرات و واکنش‌های وسیعی بر فوتبال انگلستان برجای گذاشت به گونهٔ که سبب محرومیت ۵ سالهٔ تمامی تیم‌های انگلیسی و محرومیت ۶ سالهٔ لیورپول از حضور در تمامی رقابت‌های اروپایی شد.[۵۱][۵۲]
از بزرگترین بازیکنان این دوره از تاریخ باشگاه لیورپول (۱۹۵۹–۱۹۸۵) می‌توان به بازیکنانی هم‌چون : راجر هانت ، کنی دالگلیش ، یان کلهن ،کوین کیگان ، فیل نیل ، ری کلمنس ، آلان کندی ، گریم سونس ، املین هیوز و یان راش اشاره کرد.
۱۹۸۵ تا کنون
پس از حادثه هیسل، کنی دالگلیش به عنوان سرمربی - بازیکن در لیورپول فعالیت کرد که در فصل اول سرمربی‌گری (۱۹۸۵–۸۶) توانست این تیم را فاتح لیگ و جام حذفی کند. این برای نخستین بار بود که لیورپول در یک سال توامان قهرمان لیگ و جام حذفی می‌شد.[۵۳] در فصل بعد نیز کنی دالگلیش همچنان به‌عنوان سرمربی - بازیکن هدایت این تیم را بر عهده داشت. در این فصل لیورپول پس از اورتون مقام دوم لیگ را به دست آورد و پس از حذف در جام حذفی ، در فینال جام اتحادیه ۱۹۸۷ با نتیجه ۲–۱ مغلوب آرسنال شد. در پی این نتایج دالگلیش تصمیم گرفت که با خرید چند بازیکن جدید روند نتیجه گیری باشگاه را دوباره مثبت کند. او با خرید بازیکنانی هم‌مانند : جان بارنز ، جان الدریج و پیتر بیردزلی عملکرد تیم را دوباره احیا کرد. اما بروز حادثهٔ دیگر در سال ۱۹۸۹ سبب شد بار دیگر باشگاه وارد بحرانی تازه شود.
بنای یادبود قربانیان
هیلزبورو در محوطهٔ بیرونی آنفیلد
این حادثه معروف به فاجعه هیلزبورو است که در روز ۱۵ آوریل ۱۹۸۹ در جام اتحادیه انگلیس در دیدار نیمه پایانی مقابل ناتینگهام فارست رخ داد. این حادثه در حالی رخ داد که بیش از گنجایش ورزشگاه بلیت فروخته شده بود در نتیجه به علت تراکم بیش از حد تماشاگران در ورزشگاه هیلزبورو شهر شفیلد ، هواداران لیورپول مأیوسانه سعی کردند خود را از ازدحام نجات دهند که به همین سبب راه خروج که تنها از یک تونل تشکیل می‌شد، به سرعت و به طور کامل مسدود شد. در همین اثنا، واکنش پلیس برای جلوگیری از ازدحام، باعث شد تا عده‌ای از مردم زیر دست و پا له شده و کشته شوند[۵۴]. در این حادثه ۷۶۶ نفر زخمی و ۹۶ هوادار لیورپول جان خود را از دست دادند .[۵۵][۵۶]انگشت اتهام از همان ابتدا به سوی تماشاگران لیورپول گرفته شد و دولت و پلیس دلیل فاجعه را "ازدحام جمعیت و اوباش‌گری تماشاگران لیورپول" اعلام کردند و ریاست وقت یوفا از هواداران لیورپول با عنوان "هیولا" یاد کرد، اما با گذر زمان مشخص گردید که پلیس و مسئولان برگزاری این مسابقه مقصران بروز این فاجعه انسانی بودند[۵۷]. در سال ۲۰۱۲ دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس طی یک سخنرانی رسمی در مجلس عوام اعلام کرد که "بی عدالتی مضاعف" در حق کشته شدگان این حادثه رخ داده و از این که سعی شده قربانیان حادثه به عنوان مقصران حادثه قلمداد شوند ،از خانواده آنان به صورت رسمی عذر خواهی کرد. [۵۸][۵۹]
پس از این حادثه لیورپول در یکی از دشوارترین مراحل تاریخ خود قرار گرفت به گونهٔ که دیگر هیچ‌گاه نتوانست مانند سابق در لیگ انگلیس و جام باشگاه‌های اروپا نتیجه بگیرد. آنها یک سال پس از این حادثه ،از سال ۱۹۹۰ تا به امروز ، دیگر هیچ‌گاه نتوانسته‌اند قهرمان لیگ انگلیس شوند. این تیم در دهه نود میلادی کاملاً به یک تیم معمولی تبدیل شده بود، به نحوی که در این دهه تنها یک مرتبه در فینال ۱۹۹۲ با شکست ساندرلند قهرمان جام حذفی شد[۶۰]. از دیگر افتخارات این تیم در این دهه، ۱ قهرمانی در جام اتحادیه و ۱ قهرمانی در جام خیریه بود. با ظهور نسلی جدید در این باشگاه هم‌مانند : رابی فاولر ، مایکل اوون ، جیمی ردنپ ، جیمی کاراگر ، استیو مک‌منمن و استیون جرارد و با سرمربی‌گری ژرارد هولیه بار دیگر لیورپول به روزهای اوج خود در اروپا نزدیک شد. آنان توانستند در فصل ۲۰۰۰–۰۱ سه جام یوفا، اتحادیه و جام حذفی را توامان فتح کنند. در فینال جام یوفا لیورپول توانست با نتیجه ۵-۴ تیم دیپورتیو آلاوس اسپانیا را شکست دهد. [۶۱]
پس از هولیه این تیم در مسابقات بین المللی با مربی جدید خود، رافائل بنیتز اسپانیایی روند رو به رشدی را تجربه کرد. این تیم در لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۲۰۰۴–۰۵ در روز ۲۵ مه ۲۰۰۵ به فینال لیگ قهرمانان رسید و در یک دیدار تماشایی در مقابل آ. ث. میلان ،پس از تساوی ۳ بر ۳ در وقت قانونی و اضافی ، توانست این تیم را در ضربات پنالتی با نتیجه ۶ بر ۵ مغلوب کرده و به طرزی باورنکردنی، جبران سال‌های بی‌فروغش را بنماید و برای پنجمین مرتبه و تا به امروز واپسین بار قهرمان اروپا شود.[۶۲] اما برخلاف این جام، در همان فصل در لیگ برتر انگلیس، به مقامی بالاتر از رده پنجم دست نیافت.
به دلیل یک تغییر قانون کوتاه مدت در یوفا، لیورپول اجازه یافت در فصل ۲۰۰۵-۰۶ بعد از پشت سر گذاشتن سه مرحله مقدماتی،در لیگ قهرمانان بازی کند. اما نتوانست در این جام موفق شود. البته در همان سال عنوان قهرمانی جام حذفی را به دست آورد[۶۳]. لیورپول در سال ۲۰۰۷ نیز به فینال لیگ قهرمانان رسید که در شهر آتن با نتیجه ۲–۱ مغلوب آ.ث. میلان شد[۶۴]. در فصل ۲۰۱۳–۱۴ لیورپول پس از پنج سال غیبت در لیگ قهرمانان اروپا توانست با ایستادن در رتبه دوم جدول لیگ برتر جواز حضور در مسابقات لیگ قهرمانان را به‌دست آورد. لیورپول در این فصل با ارائه بازی‌های زیبا و درخشش دو مهاجم خود لوییز سوارس و دنیل استوریج و با زدن ۱۰۱ گل در مسابقات لیگ ، بار دیگر توجهات را به سوی خود جلب کرد.[۶۵]
رنگ و نماد باشگاه
در طول تاریخ باشگاه لیورپول، رنگ لباس خانگی این تیم، اغلب قرمز بوده اما در بدو تأسیس باشگاه، لباس آبی و سفیدی که بازیکنان بر تن می کردند که به لباس باشگاه اورتون شباهت داشت. اما از سال ۱۸۹۶، رنگ لباس خانگی این تیم، به رنگ قرمز تغییر یافت. [۶۶]
در ژانویه ی ۲۰۱۲ این باشگاه اعلام کرد که قراردادی به مبلغ ۲۵ میلیون پوند با واریور بسته است که از فصل ۲۰۱۲-۱۳ به مدت شش سال این شرکت به جای آدیداس لباس های باشگاه را تولید کند اما با فسخ قرارداد، از آغاز فصل ۲۰۱۵–۱۶ ، شرکت تولیدی نیو بالانس لباس‌های این باشگاه را تولید خواهد کرد.[۶۷] [۶۸]
لباس رسمی باشگاه لیورپول[۶۹]
نماد باشگاه لیورپول برگرفته از نماد شهر لیورپول است که به پرنده لیور (Liverbird) مشهور است. این نماد بر روی یک سپر قرار دارد، که در بالای آن شکلی از دروازه شنکلی قرار دارد که بر روی آن شعار معروف لیورپول تو هیچ‌گاه تنها گام بر نخواهی داشت (به انگلیسی You'll Never Walk Alone) به چشم می خورد. در پی کشته شدن ۹۶ هوادار لیورپولی در سانحه ورزشگاه هیلزبورو در سال ۱۹۸۹ به یاد کشته شدگان این سانحه دو شعله فروزان آتش به نماد باشگاه اضافه شد. [۷۰]
ورزشگاه خانگی
ورزشگاه چهار ستاره آنفیلد ورزشگاه خانگی تیم لیورپول است. این ورزشگاه در سال ۱۸۸۴ تأسیس شد که به مدت ۸ سال اورتون بازی‌های خانگی خود را در این ورزشگاه انجام می‌داد که پس از بنیان‌گذاری باشگاه لیورپول توسط جان هولدینگ در سال ۱۸۹۲، به عنوان ورزشگاه خانگی این تیم انتخاب شد.استادیوم به خاطر جایگاه معروف کوپ در ناحیه جنوب غربی زمین در انگلستان و اروپا معروف است . هواداران پرشور و دو آتشه لیورپول در این قسمت از زمین مستقر می شوند که با سرو صداهای فراوان و سرود های مهیجی که می‌خوانند باعث ترس و اضطراب در روحیه حریفان لیورپول می‌‌شوند، در واقع هواداران جایگاه کوپ مظهر تعصب تیم به حساب می آیند که در سخت ترین و بحرانی‌ترین شرایط، تیم محبوب خود را تنها نمی گذارند . آنها همواره با سرود معروف خود تو هیچ‌گاه تنها گام بر نخواهی داشت به تیم در هنگام مسابقه روحیه می‌دهند .
نمایی از هواداران لیورپول در سکوی کوپ ورزشگاه آنفیلد
آنفیلد دارای دو دروازه ورودی است که این دروازه ها به احترام دو مربی بزرگ باشگاه، بیل شنکلی و دیگری باب پیزلی نام‌گذاری شده‌اند.بر روی سر در دروازه شنکلی جمله معروف هرگز تنها گام بر نخواهی داشت آورده شده که در مدخل ورودی این دروازه در کنار فروشگاه باشگاه در محوطه بیرونی ورزشگاه، مجسمهٔ از بیل شنکلی وجود دارد[۷۱]
و همچنین در تونلی که بازیکنان از رختکن به سوی میدان می روند، لوحی یادبود از شنکلی است که این جملات بر روی آن حک شده‌است : « این آنفیلد است یاد آور جوانانی که برای ما بازی می کردند و نیز یاد آور موقعیتی است که آن ها برای ما فراهم ساختند» .
یکی از معروفترین بخش‌های آنفیلد، The Boot Room به شمار می آید به این دلیل که مربیان معروفی از جمله بیل شنکلی، باب پیزلی، جو فاگان و کنی دالگلیش در این اتاق مدت ها به صرف چای و بحث راجع به تیم، نقشه کشیدن برای شکست رقبا و همچنین برنامه‌ریزی برای تیم می پرداختند . ضمناً لوح یادبودی برای زنده نگه داشتن خاطره کشته شدگان سانحه هیلزبورو در این مکان وجود دارد که هواداران تیم و رقیب با گذاشتن گل، یاد کشته‌شدگان آن واقعه را زنده نگه‌می‌دارند. در فاجعه هیلزبوروو ۹۶ نفر از هواداران لیورپول به علت ازدحام بیش از حد جمعیت کشته شدند .
هواداران و رقابت ها
لیورپول یکی از پرطرفدارترین باشگاه‌های انگلیس است. از طرفداران مشهور لیورپول می‌توان به: الویس کاستلو [۷۲] لبران جیمز و کوبی برایانت [۷۳]از بسکتبالیست‌های برجسته لیگ ان بی ای ، کارولین وزنیاکی، دنیل کریگ ، ساموئل ال. جکسون، کریس دی برگ [۷۴]، لیام نیسون[۷۵]، کلایو اوون، لانا دل‌ری [۷۶] ، آنجلینا جولی [۷۷]،برد پیت [۷۸] ، روسانا دیویسن [۷۹]، پاپ ژان پل دوم [۸۰] ، نلسون ماندلا[۸۱]، اسون گوران اریکسون، دکتر دری [۸۲]، و حتی عادل فردوسی پور[۸۳] و رضا جاودانی، عنایت فانی سردبیر بی بی سی فارسی و پیمان یوسفی گزارشگر فوتبال در ایران و نمونه‌های دیگری از این قبیل اشاره کرد.
در سال ۲۰۰۸ گروهی از طرفداران این تیم، تصمیم گرفتند تیمی به اسم ای.اف.سی لیورپول تشکیل دهند تا برای هوادارانی که از لحاظ مالی برای دیدن بازی‌های تیم محبوب‌شان مشکل داشتند، بازی کنند. [۸۴]
دروازه
بیل شنکلی که بر سر در آن شعار معروف " تو هیچ‌گاه تنها گام بر نخواهی داشت" حک شده است.
آهنگ تو هیچ‌گاه تنها گام بر نخواهی داشت، سرود باشگاه است. این سرود از سال ۱۹۶۰ تاکنون توسط هواداران در ورزشگاه خوانده می شود[۸۵][۸۶].این آهنگ در واقع آهنگ موزیکال فیلم چرخ فلک در سال ۱۹۴۵ است که نویسنده متن این آهنگ اسکار همرستاین و آهنگساز آن ریچارد راجرز است.این آهنگ بعدها در سال ۱۹۶۰ توسط دو تن از آهنگ‌سازان لیورپولی به نام جری و پیسمیکرز تنظیم و به عنوان سرود باشگاه برگزیده شد. همچنین شعار "تو هیچ گاه تنها گام بر نخواهی داشت " بر روی نشان باشگاه و نیز بر سر در دروازهٔ یادبود بیل شنکلی حک شده‌است.
قدیمی‌ترین رقیب تیم لیورپول، همشهری این تیم یعنی اورتون است. بازی‌های این دو تیم به دربی مرزیساید مشهور است. دربی مرزیساید به دربی دوستانه نیز مشهور است. زیرا یکی از معدود شهرآوردهای است که در آن طرفداران با هم درگیری شدید پیدا نمی کنند. [۸۷] دیگر رقیب لیورپول، منچستر یونایتداست . دو شهر منچستر و لیورپول از همهٔ جهات با هم رقابت دارند. رقابت این دو تیم از دههٔ ۱۹۶۰ تشدید شد. این دربی، به دربی شمال غربی انگلستان نیز معروف است. [۸۸]
علت رقابت لیورپول با منچستر یونایتد
آنفیلد و اولدترافورد نزدیک به ۳۳ مایل باهم فاصله دارند. هر دو باشگاه در شهرهای خودشان رقبیان محلی دارند؛ لیورپول با اورتون و در شهر منچستر، یونایتد و سیتی با هم رقابت می‌کنند. ولی دشمنی این دوتیم و نفرت هواداران این دوتیم كاملاً متفاوت تر از نفرت نسبت به رقبای محلی‌شان است. هواداران لیورپول در کنار هواداران اورتون مشغول به زندگی و کار هستند . آنها در طول هفته در کنار هم کار می کنند ، اغلب دوست هستند یا با هم رابطه خویشاوندی دارند . در شهر منچستر هم شرایط به همین شکل است .اما جریان رابطه با یونایتدی ها متفاوت است. اهالی شهر لیورپول هیچ اختلاطی با مردمان شهر منچستر ندارند و کمتر دیده شده که در کنار هم کار کنند. بعضاً در دیگر کشورها هم همین وضعیت برقرار است.اما گاهی اوقات در برخی از نقاط جهان ، شرایط متفاوت‌تری حکم فرما است . گویش متفاوت ، لهجه متفاوت و فاصلهٔ اندک دو شهر، همه و همه زمانی که فوتبال در میان باشد باعث ایجاد نفرت بیشتر اهالی دو شهر از هم‌دیگر می شود . لیورپول با ۱۸ عنوان قهرمانی پس از منچستر یونایتد با ۲۰ عنوان قهرمانی، دومین باشگاه پرافتخار انگلستان محسوب می‌شود . ولی لیورپول بهترین تیم کشور در اروپاست که توانسته ۵ بار در رقابت‌های اروپایی قهرمان شود و همین‌طور سه مرتبه جام یوفا را فتح کرده‌است.
رقابت میان دو شهر به پیش از موفقیت‌های این دو تیم در عرصه فوتبال برمی‌گردد. در واقع از زمان انقلاب صنعتی این رقابت آغاز شد . در سال ۱۸۰۰ ، لیورپول و منچستر به دلایلی گوناگون اعم از صنعتی و تجاری بر شمال غرب انگلستان حکم فرما بودند. لیورپول با وجود رودخانه مرسی موقعیت زیاد شغلی و مالی را برای اهالی شهر به‌وجود آورد . منچستر ، در ۴۰ مایلی دریای ایرلند قرار دارد که در صنعت پارچه بسیار مشهور است چراکه صدها کارخانه پارچه در اطراف این شهر وجود دارد . تجارت در این عرصه به همراه صادرات و واردات آن تنها از طریق بندر لیورپول صورت می‌گرفت. در آغاز سال ۱۸۹۴ ، با حفر کانال آبی منچستر، کشتی‌هااز طریق آب‌راه منچستر به جای عبور از گذرگاه لیورپول مستقیم تجارت خود را با شهر منچستر انجام می دادند که سبب شد در آن زمان منچستر که شهری محصور به خشکی بود ، به سومین بندر مهم انگلستان تبدیل شود .این آب‌راه در زمینه دشمنی اهالی دو شهر لیورپول و منچستر نقش مهمی داشت و سبب شد که دشمنی میان دو شهر به مسابقات فوتبال نیز سرایت کند. این داستان مدت زمان زیادی است که بین اهالی دو شهر همچنان ادامه دارد.[۸۹]
مالکیت باشگاه
هم‌اکنون مدیریت باشگاه لیورپول را گروه ورزشی فین‌وی (به انگلیسی :Fenway Sports Group) بر عهده دارد که جان هنری و تام ورنر در راس آن می‌باشند.این گروه پیش از خرید سهام باشگاه لیورپول ، در بخش ورزش به موفقیت‌های کلانی با تیم بوستون ردساکس که یکی از بزرگترین و پرطرفدارترین تیم‌های بیسبال است به دست آورده‌اند.همچنین اسطوره بسکتبال آمریکا، لبران جیمز نیز قسمت کوچکی از سهام تیم لیورپول را در اختیار دارد. [۹۰]
حامی اصلی و تولید کننده‌ی لباس
[۹۱] [۹۲]
بازیکنان
ترکیب تیم
این ترکیب در تاریخ ۱۱ فوریه ۲۰۱۵ به روز رسانی شده‌است و مطابق با صفحه باشگاه در ویکی‌پدیای انگلیسی است. [۹۳]
بازیکنان خارج شده به صورت قرضی
بازیکنان رزرو
| شماره |
|
نقش |
بازیکن |
| ۳۲ |
 |
هافبک |
کامرون براناگان |
| ۴۳ |
 |
مدافع |
رایان مک لافلین |
| — |
|
مدافع |
برد اسمیت |
|
|
| شماره |
|
نقش |
بازیکن |
| — |
 |
مدافع |
یاکوب سولکولیک |
| — |
|
هافبک |
جک دان |
| — |
 |
هافبک |
ناچو اورتیز |
| — |
|
هافبک |
جردن لوسی |
| — |
 |
هافبک |
مارک پلوسی |
| — |
|
هافبک |
کریگ رودان |
|
صد بازیکن محبوب تاریخ لیورپول از نگاه هواداران
در رای گیری سال ۲۰۰۶ میلادی با مشارکت بیش از صد هزار هوادار باشگاه لیورپول، در سرتاسر جهان، فهرست صد بازیکن محبوب تاریخ باشگاه لیورپول با عنوان " صد بازیکنی که جایگاه کوپ را به لرزه درآوردند (به انگلیسی : 100Players Who Shook The Kop)" تنظیم گردید. متعاقباً در سال ۲۰۱۳ با انجام مجدد رای گیری در وبگاه رسمی باشگاه، ۱۰۰ بازیکن محبوب تاریخ باشگاه لیورپول بار دیگر برگزیده شدند که این رای گیری نسبت به رای گیری پیشین، تغییراتی اندک داشت.[۹۴]
- فهرستی که در زیر آمده‌است بر اساس نتایج رای گیری سال ۲۰۱۳ است.[۹۵]
رکوردها
بازی ها
گلزنان
نقل و انتقالات
- بیشترین مبلغ پرداخت شده برای خرید یک بازیکن: اندی کارول - ۳۵ میلیون پوند در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۱.[۱۰۵]
- بیشترین مبلغ دریافت شده برای فروش یک بازیکن:
لوییز سوارس - ۷۵ میلیون پوند در ۱۶ ژوئیه ۲۰۱۴.[۱۰۶]
جوایز بازیکنان
توپ طلای اروپا
کفش طلای اروپا
بهترین بازیکن سال اروپا
مربیان
باب پیزلی (۱۹۷۴–۱۹۸۳) پر افتخارترین سرمربی تاریخ باشگاه لیورپول
در یکم ماه ژوئن ۲۰۱۲ برندان راجرز در پی اخراج کنی دالگلیش با امضای قراردادی سه ساله به عنوان سرمربی باشگاه لیورپول راهی آنفیلد شد [۱۱۱]. در پی نتایج موفقیت آمیز این تیم در فصل ۲۰۱۳–۱۴، باشگاه لیورپول در روز ۲۶ مه ۲۰۱۴ قراردادی ۴ ساله تا پایان سال ۲۰۱۸ با این سرمربی اهل ایرلند شمالی به امضا رساند.[۱۱۲]
| سمت |
ملیت |
نام |
| سرمربی |
|
برندان راجرز |
| مربی |
 |
کالین پاسکو |
| مربی تیم اول |
|
مایک مارش |
| مربی دروازه‌بان |
 |
جان آشتربرگ |
| آنالیزور |
|
گلن دریسکول |
| مدیر آکادمی |
|
فرانک مک پارلند |
| مسئول مربیان آکادمی |
|
ردولفو بورل |
| مربی تیم زیر ۲۱ سال |
|
الکس اینگلتورپ |
| رئیس کادر پزشکی تیم |
 |
ظفر اقبال |
تاریخچه مربیان باشگاه
افتخارات
نخستین قهرمانی لیورپول در نخستین فصل تأسیس این تیم در لیگ لانکاشر رقم خورد. در سال ۱۹۰۱ این تیم برای نخستین بار قهرمان لیگ برتر شد. در سال ۱۹۶۵ نیز قرمزها توانستند نخستین جام خود در جام حذفی را کسب کنند. دهه ی ۱۹۸۰، موفق‌ترین دوران لیورپول محسوب می‌شود. لیورپول در این دوره توانست پنج بار قهرمان لیگ، دو بار قهرمان جام حذفی، چهار بار قهرمان جام اتحادیه، پنج بار قهرمان جام خیریه و دوبار قهرمان اروپا شود. [۱۱۴]
لیورپول پرافتخارترین باشگاه انگلیسی در اروپاست و پنج بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده‌است. همچنین لیورپول با سه قهرمانی در جام یوفا، در کنار اینترمیلان و یوونتوس پرافتخار ترین تیم این جام به شمار می‌آید.[۱۱۵]
| |
تعداد |
رقابت |
سال |
 |
x۱۸ |
لیگ برتر
|
۱۹۰۰-۰۱، ۱۹۰۵-۰۶، ۱۹۲۱-۲۲، ۱۹۲۲-۲۳، ۱۹۴۶-۴۷، ۱۹۶۳-۶۴، ۱۹۶۵-۶۶، ۱۹۷۲-۷۳، ۱۹۷۵-۷۶، ۱۹۷۶-۷۷، ۱۹۷۸-۷۹، ۱۹۷۹-۱۹۸۰، ۱۹۸۱-۸۲، ۱۹۸۲-۸۳، ۱۹۸۳-۸۴، ۱۹۸۵-۸۶، ۱۹۸۷-۸۸، ۱۹۸۹-۹۰ |
 |
x۷ |
جام حذفی
|
۱۹۶۵، ۱۹۷۴، ۱۹۸۶، ۱۹۸۹، ۱۹۹۲، ۲۰۰۱، ۲۰۰۶ |
 |
x۸ |
جام اتحادیه
|
۱۹۸۱، ۱۹۸۲، ۱۹۸۳، ۱۹۸۴، ۱۹۹۵، ۲۰۰۱، ۲۰۰۳، ۲۰۱۲ |
 |
x۱۵ |
جام خیریه |
۱۹۶۴ (مشترک)، ۱۹۶۵ (مشترک)، ۱۹۶۶، ۱۹۷۴، ۱۹۷۶، ۱۹۷۷ (مشترک)، ۱۹۷۹، ۱۹۸۰، ۱۹۸۲، ۱۹۸۶ (مشترک)، ۱۹۸۸، ۱۹۸۹، ۱۹۹۰ (مشترک)، ۲۰۰۱، ۲۰۰۶ |
 |
x۵ |
لیگ قهرمانان اروپا
|
۱۹۷۷، ۱۹۷۸، ۱۹۸۱، ۱۹۸۴، ۲۰۰۵ |
 |
x۳ |
لیگ اروپا
|
۱۹۷۳، ۱۹۷۶، ۲۰۰۱ |
 |
x۳ |
سوپر جام اروپا
|
۱۹۷۷، ۲۰۰۱، ۲۰۰۵ |
منابع
:: بازدید از این مطلب : 91
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
