محمدرضا حیدری

روبرتو مانچینی

شناسنامه
نام کامل	روبرتو مانچینی
زادروز	۲۷ نوامبر ۱۹۶۴ ‏(۵۰ سال)
زادگاه	یزی، ایتالیا
قد	۱.۷۹ متر
نام مستعار	مانچو
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	اینتر میلان (سرمربی)
پُست	مهاجم (سابق)
باشگاه‌های جوانان
	بولونیا
باشگاه‌های حرفه‌ای
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی (گل)
۱۹۸۱–۱۹۸۲ ۱۹۸۲–۱۹۹۷ ۱۹۹۷–۲۰۰۲ ۲۰۰۱	بولونیا سمپدوریا لاتزیو لستر سیتی (قرضی)	۳۰ (۹) ۴۲۴ (۱۳۲) ۸۷ (۱۵) ۴ (۰)
تیم ملی
۱۹۸۴ - ۱۹۹۴	تیم ملی فوتبال ایتالیا	۳۶ (۴)
دوران مربیگری
۲۰۰۲–۲۰۰۱ ۲۰۰۴–۲۰۰۲ ۲۰۰۸–۲۰۰۴ ۲۰۱۳–۲۰۰۹ ۲۰۱۴-۲۰۱۳ ۲۰۱۴-	فیورنتینا لاتزیو اینتر میلان منچستر سیتی گالاتاسرای اینتر میلان

روبرتو مانچینی (به ایتالیایی: Roberto Mancini) (زاده ۲۷ نوامبر ۱۹۶۴) بازیکن پیشین و مربی فوتبال ایتالیایی است. او در گذشته بازیکن فوتبال بوده و به عنوان بازیکن در تیم‌های باشگاهی بولونیا و سمپدوریا و همچنین لاتزیو و لسترسیتی بازی کرده و در دوران بازیگری خود در تیم ملی ایتالیا ۳۶ بازی انجام داده‌است.

او مربیگری را در سال ۲۰۰۰ و به عنوان دستیار اسون گوران اریکسون در باشگاه لاتزیو آغاز کرد و سپس به عنوان سرمربی، در تیم‌های فیورنتینا، لاتزیو، اینتر میلان، منچستر سیتی و همچنین گالاتاسرای فعالیت داشته‌است. او تاکنون به تمام افتخارات در عرصهٔ باشگاهی (به عنوان بازیکن و مربی) دست یافته و تنها به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا دست نیافته‌است هرچند با تیم سمپدوریا به فینال این رقابتها رسیده‌است و هم‌اکنون شاید بتوان نام مانچینی را در میان برترین مربیان فوتبال دنیا در حال حاضر قرار داد. مانچینی توانست تیم اینتر را پس از ۱۷ سال به مقام قهرمان ایتالیا برساند.^[۱] مانچینی ۵ دوره پیاپی بین سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به فینال جام حذفی ایتالیا رسید که یک بار با لاتزیو و ۴ بار با اینتر میلان بود.^[۲] او همچنین به عنوان موفق ترین مربی اینترمیلان در ۳۰ سال گذشته شناخته می‌شود.^[۳] با قهرمانی در لیگ برتر انگلستان، و همچنین باشگاه فوتبال منچسترسیتی را پس از ۴۴ سال قهرمان لیگ انگلستان کرد.^[۴]

 

 

دوران اولیه زندگی

مانچینی در سال ۱۹۶۴ در شهر کوچک یسی در مارکهٔ ایتالیا به دنیا آمد ولی اندکی بعد به همراه پدر، مادر و خواهر کوچک‌ترش، استفانی به شهر کوهستانی روکاداشپیده نقل مکان کرد. زندگی مانچینی کوچک که یک کاتولیک بار آورده شده بود بیشتر حول و حوش مذهب و فوتبال می‌چرخید.^[۵] در جوانی دستیار کشیش بود و برای تیم محلی فوتبال آئورا کالچیو بازی می‌کرد. اولین مراسم عشای ربانی او با مسابقهٔ فوتبال تیمش همزمان شده بود. نیمه‌های مراسم بود که مشخص شد مانچینی ۸ ساله غیبش زده‌است. کشیش محلی او که مسئولیت برگزاری مراسم عشای ربانی را بر عهده داشت، معمولاً به مربی‌گری فوتبال نیز می‌پرداخت. کشیش که شنیده بود تیمش در انتهای نیمهٔ اول ۲ بر هیچ عقب افتاده‌است، پس از آنکه «جسم و خون عیسی را به مانچینی جوان داد» (نان و شراب در مراسم عشای ربانی نمادی از گوشت و خون عیسی در نظر گرفته می‌شوند)، از او پرسید که آیا کفش‌های فوتبال و ساک ورزشی‌اش را به همراه دارد. روبرتو پاسخ داد که آن‌ها در رختکن هستند و کشیش از او خواست که بی‌سروصدا و بدون آنکه چیزی به پدرش بگوید از در پشتی خارج شود و آن‌ها را بپوشد چرا که تیم به او نیاز دارد.^[۵]

دوران بازیگری باشگاهی

بولونیا

 

مانچینی برخلاف بسیاری از همکاران خود که اکنون مربیانی موفقی هستند و بازیکنان بزرگی نبوده‌اند هم بازیکن بزرگی بوده و هم در حال حاضر به‌عنوان یک مربی خوشنام شناخته می‌شود. مانچینی فوتبال خود را به عنوان مهاجم در سال ۱۹۸۱ در تیم بولونیا آغاز کرد و در نخستین فصل حضورش، ۳۰ بازی انجام داد و ۹ گل زد.^[۶]

سمپدوریا

 

بین سال‌های ۱۹۸۲ و ۱۹۹۷ برای سمپدوریا بازی کرد و آنجا در مجموع به همراه زوج خط حمله خود، جان لوکا ویالی نقش عمده‌ای در تبدیل باشگاه آن سال‌ها به موفق‌ترین دوره تاریخ‌اش داشت. مانچینی در ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۲ به سمپدوریا پیوست و تا سال ۱۹۹۷ در این تیم بازی کرد.^[۷] مانچینی در ۲۴۲ بازی لیگ برای سمپدوریا به میدان رفت و در آن مدت ۱۳۲ گل به ثمر رساند. چند بار با این تیم قهرمان جام حذفی ایتالیا شد و در سال ۱۹۹۱ تیمش را به تنها قهرمانی در سری آ تا آن زمان رهنمون کرد. به علاوه سمپدوریا با مانچینی در سال ۱۹۹۰ قهرمان جام در جام اروپا شد و دو سال بعد به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید که در آن بازی در وقت اضافه به بارسلونا از اسپانیا باخت.^[۸]

از جمله افتخارات او با تیم سمپدوریا به عنوان بازیکن قهرمانی در سری آ در فصل ۱۹۹۱-۱۹۹۰ و قهرمانی در جام حذفی در فصل‌های ۱۹۸۵-۱۹۸۴ و ۱۹۸۸-۱۹۸۷ و ۱۹۸۹-۱۹۸۸ و ۱۹۹۴-۱۹۹۳ است. او همچنین در این تیم قهرمان جام در جام اروپا (که حالا دیگر برگزار نمی‌شود) در سال ۱۹۹۰-۱۹۸۹ و نایب قهرمان همین جام در فصل ۱۹۸۹-۱۹۸۸ شد. او با سمپدوریا نایب قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۹۲ شد.

لاتزیو

بعد از پانزده سال بازی در سمپدوریا، در سال ۱۹۹۷ به مدت سه سال به لاتزیو پیوست که در آنجا ۸۷ بازی انجام داد و ۱۵ گل هم زد. او با لاتزیو قهرمانی‌های متعدد رسید. از جمله توانست به همراه این تیم قهرمانی در سری آ در سال ۲۰۰۰-۱۹۹۹ و قهرمانی در جام حذفی ایتالیا طی سال‌های ۱۹۹۸-۱۹۹۷ و فصل ۲۰۰۰-۱۹۹۹ را با این تیم به دست آورد. او در فصل ۱۹۹۸-۱۹۹۹ با لاتزیو به قهرمانی آخرین دوره جام در جام اروپا رسید. در همان سال آن‌ها موفق شدند با غلبه بر منچستر یونایتد قهرمانی در جام برتر اروپا را هم به دست آورند.^[۹][۱۰]

لستر سیتی

مانچینی در ژانویه ۲۰۰۱ به طور قرضی به لسترسیتی پیوست^[۱۱][۱۲] و اولین بازی خود برای این تیم را مقابل آرسنال و در سن ۳۶ سالگی انجام داد اما نتوانست تعداد زیادی بازی به صورت ثابت در ترکیب این تیم حضور یابد.^[۱۳] سرانجام در ماه فوریه بنا به دلایل شخصی از این تیم جدا شد و مربیگری فیورنتینا را برعهده گرفت با وجود این، او زمان حضور خود در لسترسیتی را به عنوان دوره‌ای که در آن علاقه به کار در لیگ انگلستان پیدا کرد یاد می‌کند. بعدها این علاقه او را برای قبول کار در شهر منچستر متقاعد کرد.^[۱۴]

دوران بازی (ملی)

با وجود موفقیت در سطح باشگاهی، مانچینی در تیم ملی ایتالیا درخششی نداشت و هیچ‌گاه نتوانست موفقیت بزرگی به دست آورد. او در تیم زیر ۲۱ ساله‌های ایتالیا بازی کرد و با این تیم به موفقیت‌هایی دست یافت که از آن جمله رسیدن به نیمه نهایی در بازی‌های ۱۹۸۴ و همچنین نایب قهرمانی در بازی‌های سال ۱۹۸۶ بوده‌است. او اولین بازی ملی خود را برای ایتالیا در برابر کانادا و در سال ۱۹۸۴ انجام داد.^[۱۵] بین سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۹۴، ۳۶ بار پیراهن تیم ملی کشورش را پوشید و چهار گل هم زد و با این تیم در سال ۱۹۸۸ در جام ملت‌های اروپا در آلمان و نیز در سال ۱۹۹۰ در جام جهانی در کشور خود حضور داشت، اما با حضور جان لوکا ویالی و روبرتو باجو کمتر به او فرصت بازی رسید. پس از اختلاف و درگیری با آریگو ساچی، پیش از آغاز جام جهانی ۱۹۹۴ از تیم ملی کناره‌گیری کرد. شاید بدشانسی مانچینی این بود که با بازیکن بزرگی مثل روبرتو باجو، جیان‌فرانکو زولا و کمی پس از آن هم آلساندرو دل‌پیرو و فرانچسکو توتی در یک دوران بازی می‌کرد و با آنها هم‌پست بود برای همین فرصت بازی در تیم ملی کمتر به او رسید.

تنها افتخار ملی او کسب عنوان سومی جام جهانی ۱۹۹۰ همراه با تیم ملی ایتالیا بود.

دوران مربیگری

فیورنتینا

مانچینی مربیگری را با تیم فیورنتینا در فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۰ آغاز کرد^[۱۶]. او در میانه این فصل جانشین فاتح تریم (مربی اهل ترکیه) شد و با این تیم به قهرمانی جام حذفی دست یافت. اما این موفقیت دوام نداشت باشگاه فیورنتینا به دلیل مشکلات مالی^[۱۷] بیشتر ستارگانش را از دست داد که معرفترین آنها روی کاستا و فرانچسکو تولدو بودند که روی کاستا به میلان پیوست و فرانچسکو تولدو به اینتر میلان و همین موضوع باعث شد او در فصل بعد (۲۰۰۱-۲۰۰۲) با مشکلات فراوانی روبرو شود. حتی اوضاع به گونه‌ای بود که خود مانچینی درخواست بازی در تیم را داد؛ درخواستی که مورد پذیرش واقع نشد.^[۱۷] سرانجام به دلیل مشکلات مالی و نتایج ضعیف تیم در میانه فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۲ از فیورنتینا جدا شد.^[۱۸]

لاتزیو

۲۰۰۲-۲۰۰۳

او پس از فیورنتینا هدایت لاتزیو را برعهده گرفت (۲۰۰۲) و جانشین آلبرتو زاکرونی شد که آن تیم هم در شرایط خوب مالی نبود. از جمله آنها مجبور شدند نستا و کرسپو را به باشگاه‌های میلانی (میلان و اینتر) بفرستند و در طی دو فصل حضور در این تیم نتایج خوبی کسب کردند. او در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳ این تیم را به نیمه نهایی جام یوفا رساند و با شکست برابر پورتو و شاگردان مورینیو از رسیدن به فینال بازماند. اما در همین فصل با این تیم که به علت شرایط بد مالی وضعیت خوبی نداشت، توانست به عنوان تیم چهارم به لیگ قهرمانان اروپا صعود کند. از به‌یادماندنی‌ترین نتایج این فصل (۲۰۰۲-۲۰۰۳) برد ۲ بر ۱ لاتزیو مقابل یوونتوس در دل آلپی و تساوی ۳ بر ۳ با اینتر بود. بازی با اینتر در حالی ۳ بر ۳ شد که لاتزیو ابتدا ۳ بر صفر جلو افتاده بود.

۲۰۰۳-۲۰۰۴

او توانست با لاتزیو قهرمانی در جام حذفی ایتالیا را در فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۴ به دست آورد.^[۱۹] او همچنین در این فصل به همراه لاتزیو به مقام ششم رسید در پایان این فصل به دلیل مشکلات مالی لاتزیو این باشگاه را ترک کرد و به اینترمیلان پیوست.

اینتر میلان

 

روبرتو مانچینی در سال ۲۰۰۴ هدایت اینتر میلان را برعهده گرفت. ماسیمو موراتی مالک اینتر این مربی جوان را جانشین آلبرتو زاکرونی (مربی ناموفق این تیم) کرد.

۲۰۰۴-۲۰۰۵

او در فصل ابتدایی حضورش (۲۰۰۵-۲۰۰۴) در اینترمیلان موفق به قهرمانی در جام حذفی ایتالیا شد و این تیم را در سری آ به عنوان سومی رساند. در این فصل او اینترمیلان را به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رساند و با شکست مقابل تیم میلان حذف شد.

۲۰۰۵-۲۰۰۶

در سال ۲۰۰۵ با غلبه برتیم یوونتوس قهرمان سوپر جام ایتالیا شد. درفصل دوم(۲۰۰۶-۲۰۰۵) حضور در این تیم موفق شد اینتر را بار دیگر به مقام قهرمانی جام حذفی ایتالیا ایتالیا برساند و در سری آ بار دیگر به عنوان سومی رسید. او در دو فصل ابتدایی حضورش قهرمان جام حذفی ایتالیا شد، اما این موضوع رضایت موراتی را به همراه نداشت چون او قهرمانی در سری آ و لیگ قهرمانان اروپا را می‌خواست. مانچینی در آستانه برکناری بود اما دست تقدیر سرنوشت دیگری را رقم زد. به دنبال قضیه کالچو پولی قهرمانی توسط دادگاه از یوونتوس گرفته شد و به اینتر داده شد. شاید این جایزه فوتبال پاکی بود که اینتر انجام می‌داد. در این فصل او اینترمیلان را به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رساند و با شکست مقابل تیم ویارئال حذف شد.

۲۰۰۶-۲۰۰۷

در سال ۲۰۰۶ با برتری برتیم رُم قهرمان سوپر جام ایتالیا شد. او در این فصل قهرمانی سری آ را بدست آورد ثبت رکورد ۱۷ پیروزی پیاپی و کسب ۹۷ امتیاز در یک فصل (طی فصل ۲۰۰۷-۲۰۰۶) ارزشمندترین رکوردهای تاریخ اروپا را به نام شاگردان مانچینی کرد و نراتزوری‌ها توانستند با ۲۲ امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم قهرمانی ایتالیا را جشن بگیرند. در این فصل او اینترمیلان را به مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رساند و با شکست مقابل تیم والنسیا حذف شد.^[۲۰]

۲۰۰۷-۲۰۰۸

او در فصل ۲۰۰۸-۲۰۰۷ برای سومین بار پیاپی قهرمان سری آ شد، ولی با این وجود در سال ۲۰۰۸ مانچینی از کار در اینتر برکنار و خوزه مورینیو به عنوان جانشین او در تیم اینتر مشغول به فعالیت شد. در این فصل او اینترمیلان را به مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رساند و با شکست مقابل تیم لیورپول حذف شد. او در کسب عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان ناکام بود و شاید دلیل اخراجش همین موضوع بود.^[۲۱][۲۲] و درنهایت خوزه مورینیو پرتغالی جانشین او در اینتر میلان شد^[۲۳]

او با اینتر ۳ بار فاتح سری آ باشگاهی ایتالیا و ۲ بار فاتح جام حذفی شد. مانچینی دوبار هم طی فصل‌های ۲۰۰۷-۲۰۰۶ و ۲۰۰۸-۲۰۰۷ با شکست برابر تیم رم از کسب این جام باز ماند. همچنین ۲ بار درسال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ قهرمان سوپر جام ایتالیا شد. در سال ۲۰۰۵ با غلبه بر تیم یوونتوس و در سال ۲۰۰۶ با برتری برتیم رُم به این عنوان دست یافت.

منچستر سیتی

 

پس از اخراج از اینتر شایعات زیادی از مذاکره او برای پیوستن به تیم‌هایی همچون چلسی^[۲۴] و رئال مادرید منتشر شد، شایعاتی که رنگ واقعیت به خود نگرفت تا سرانجام مانچو در اواخر سال ۲۰۰۹ و بعد از نتایج ضعیف منچستر سیتی تحت رهبری مارک هیوز، هدایت این تیم انگلیسی را بر عهده گرفت^[۲۵]. به این ترتیب او هم به جمع مربیان ایتالیایی، مانند کاپلو و آنجلوتی و دیگرانی پیوست که به انگلیس مهاجرت کردند. و در آن زمان در انگلستان مشغول به کار بودند.

۲۰۱۰-۲۰۰۹

او در میانه فصل ۲۰۱۰-۲۰۰۹ با قراردادی ۳/۵ ساله به منچستر سیتی پیوست^[۲۶] ورود او تاثیر سریعی بر موفقیت این تیم گذاشت و آنها موفق به کسب چهار پیروزی متوالی شدند. از جمله برتری ۲ بر ۱ مقابل منچستریونایتد در نیمه نهایی کارلینگ کاپ^[۲۷] هرچند در بازی برگشت از منچستر یونایتد با نتیجه ۳ بر ۱ شکست خورد و همچنین با شکست مقابل تاتنهام از راهیابی به لیگ قهرمانان بازماند،^[۲۸] او توانست این تیم را از رده نهم لیگ برتر انگلستان در فصل قبل (۲۰۰۸-۲۰۰۹) به رده پنجم در فصل (۲۰۱۰-۲۰۰۹) برساند و این تیم را راهی لیگ اروپا کند. از جمله نتایج خوب او در این فصل (۲۰۱۰-۲۰۰۹) می‌توان به پیروزی ۴ بر ۲ مقابل تیم چلسی در استمفورد بریج اشاره کرد. سران باشگاه منچستر سیتی و مالک متمول این تیم، شیخ منصور بن زاید آل نهیان، امید زیادی به موفقیت او دارند و حدس و گمان‌هایی مبنی بر اینکه ممکن است در صورت راه نیافتن منچسترسیتی شغل خود را از دست دهد اشتباه بود.^[۲۹]

۲۰۱۰-۲۰۱۱

 

باشگاه فوتبال منچسترسیتی در ابتدای این فصل بازیکنانی مانند ژرومه بواتنگ^[۳۰] و داوید سیلوا^[۳۱] و یحیی توره^[۳۲] و الکساندر کلاروف^[۳۳] را به خدمت گرفت. به خاطر نتایج نه چندان خوب تیم در ابتدای فصل فشارها بر مانچینی افزایش یافت^[۳۴] و به خاطر تاکتیک‌های خود در دیدار با منچستریونایتد (که ۰-۰ تمام شد) و همچنین بیرمنگهام انتقادات از او افزایش یافت.^[۳۵] اما در ماه دسامبر و اوایل ژانویه آنها نتایج خوبی کسب کردند و به صدر جدول نزدیکتر شدند همچنین مانچینی به عنوان برترین مربی ماه دسامبر سال ۲۰۱۰ انگلستان برگزیده شد.^[۳۶][۳۷] آنها در فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۰ لیگ اروپا توانستند در گروهی که گروه مرگ نام داشت با حذف تیم یوونتوس به عنوان تیم اول از گروه خود صعود کنند از دیگر نتایج آنها در نیم فصل اول فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۰ پیروزی در بازی‌های خانگی مقابل تیم‌های لیورپول و چلسی بود آنها لیورپول را با نتیجه ۳ بر ۰ شکست دادند و مقابل چلسی به برتری ۱ بر ۰ رسیدند گرچه در بازی برگشت در خانه این حریفان (لیورپول و چلسی) شکست خوردند.^[۳۸] منچسترسیتی در فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۰ با شکست مقابل دینامو کیف از لیگ اروپا حذف شد. آنها در بازی نیمه نهایی جام حذفی انگلستان با برتری ۱ بر ۰ مقابل منچستر یونایتد به فینال راه یافتند.^[۳۹] منچسترسیتی با پیروزی بر استوک سیتی در ۱۴ مه ۲۰۱۱ جام حذفی را از آن خود کرد.^{[۴۰][۴۱][۴۲][۴۳][۴۴]} همچنین آنها با کسب عنوان سوم لیگ برتر انگلستان توانستند در پایان فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۰ سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را هم کسب کنند.^{[۴۵][۴۶][۴۷][۴۸]} همینطور در پایان فصل مقابل بولتون به پیروزی رسیدند و فقط تفاضل گل کمتر از چلسی منجر شد تا آنها در جایگاه سوم قرار گیرند همچنین در پایان فصل سران سیتی به او پاداش یک میلیون پوندی دادند.^[۴۹]

۲۰۱۱-۲۰۱۲

 

در این فصل آنها بازیکنانی مانند نصری و آگرو را به خدمت گرفتند و در مقایسه با سال‌های قبل هزینه کمتری کردند. در ۱۴ بازی ابتدایی لیگ برتر توانست در ۱۲ بازی پیروز شود در این فصل بازیکنانی مانند نصری و سیلوا و همچنین آگرو نمایش خوبی از خود ارائه کردند و ادین ژکو احیا شد.^{[۵۰][۵۱][۵۲]} در لیگ قهرمانان اروپا منچسترسیتی همراه با تیم‌های بایرن مونیخ و ناپولی و ویارئال در گروه یک این رقابتها (که گروه مرگ نامیده می‌شد) قرار گرفت و در پایان در این گروه سوم شد و به لیگ اروپا رفت. در آنجا هم توفیقی کسب نکرد در جام حذفی انگلستان با شکست مقابل منچستر یونایتد از این جام حذف شد. در این بازی ابتدا سیتی با نتیجه ۳-۰ عقب افتاد^[۵۳] و در نیمه دوم با ایجاد تغییرات تاکتیکی و در حالی که تیم سیتی ده نفره شده بود توانست دو گل را جبران کند ونتیجه را به۳-۲ تبدیل کند^[۵۴] و در کارلینگ کاپ در مرحله نیمه نهایی این رقابتها در مجموع دو بازی رفت و برگشت مقابل لیورپول شکست خورد و از این رقابتها کنار رفت.^[۵۵] در لیگ برتر انگلستان و در فصل ۱۲–۲۰۱۱ منچسترسیتی توانست در دو بازی رفت و برگشت رقیب همشهری خود منچستر یونایتد را شکست دهد که یکی از این نتایج نتیجه ۶ بر ۱ در الدترافورد بود.^[۵۶][۵۷] در بازی برگشت در خانه توانست ۱ بر ۰ این تیم را شکست دهد آنها رکورد ۲۰ پیروزی متوالی خانگی را برجای گذاشتند^[۵۸][۵۹]> و موفق شدند تیم‌های چلسی و لیورپول و آرسنال را در خانه شکست دهند و در پایان با یک پیروزی دراماتیک ۳ بر ۲ مقابل کویینز پارک رنجرز قهرمان لیگ برتر انگلستان شدند. در این بازی منچستر سیتی تا دقیقه ۹۰ بازی، ۱ بر ۲ مقابل حریف عقب بود ولی در وقت‌های اضافه توانست نتیجه را تغییر دهد و پس از ۴۴ سال قهرمان لیگ انگلستان شود.^{[۶۰][۶۱][۶۲][۶۳][۶۴][۶۵]} مانچینی پس از این قهرمانی اعلام کرد که این قهرمانی خواست خدا بوده‌است^{[۶۶][۶۷][۶۸]} پس از این قهرمانی مانچینی با پیشنهاد ۱۵ میلیون پوندی از سوی سران باشگاه برای تمدید قراردادش برای سه سال دیگر مواجه شد.^[۶۹]

۲۰۱۲-۲۰۱۳

مانچینی اعلام کرد در این فصل هدف اولش کسب عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا است.^[۷۰][۷۱] همچنین اعلام کرد این فصل در نقل و انتقالات فعالیت کمتری خواهد کرد.^[۷۲] این فصل همچنین با بازی سیتی مقابل چلسی در جام خیریه آغاز خواهد شد. در ماه ژوئیه سال ۲۰۱۲ او با یک پیشنهاد نجومی از سوی تیم ملی روسیه مواجه شد بر اساس این پیشنهاد او طی ۶ سال ۳۵ میلیون پوند از تیم ملی روسیه دریافت میکرد^[۷۳]اما او بارد این پیشنهاد در تیم منچستر سیتی ماندگار شد و قراردادش با این تیم را تمدید کرد ،قراردادی که اورا به گران ترین مربی لیگ برتر تبدیل می کرد^[۷۴]او قراردادش را با سیتی تا سال ۲۰۱۷ تمدید کرد^[۷۵][۷۶] منچستر سیتی توانست با پیروزی ۳ بر۲ مقابل چلسی قهرمانی در جام خیریه راکسب کند^[۷۷] در گروه مرگ لیگ قهرمانان با تیم های دورتموند ورئال مادرید هم گروه شد آن ها در دو بازی مقابل رئال مادرید قرار گرفتند که دراولی و در سانتیاگو برنابئو ۳ بر۲ مغلوب شدند و درورزشگاه خانگی خود به تساوی ۱بر۱ دست یافتند وسرانجام از لیگ قهرمانان اروپا حذف شدند.^[۷۸] در لیگ برتر انگلستان نیز منچستر سیتی به جایگاه دوم دست یافت ^{[۷۹] [۸۰]}همچنین با شکست ۱ بر ۰ مقابل ویگان در جام حذفی انگلستان هم به مقام دوم دست یافت ۲ روز پس از شکست از ویگان مانچینی از منچسترسیتی اخراج شد^{[۸۱][۸۲][۸۳][۸۴]}این برکناری مورد انتقاد مربیان سرشناس لیگ برتر از جمله فرگوسن و ونگر قرار گرفت^[۸۵][۸۶] او در نامه ای از هواداران سیتی در نشریه «منچستر ایونینگ استاندارد» در یک صفحه کامل به خاطر حمایت شان از او تشکر کرد^[۸۷][۸۸].

گالاتاسرای

مانچینی در ۳۰ سپتامبر‎‎۲۰۱۳ هدایت گالاتاسرای ترکیه را برعهده گرفت و جانشین فاتح تریم شد.^[۸۹][۹۰]گالاتاسرای توانست بابرتری ۱ بر ۰ بر یوونتوس وحذف این تیم از لیگ قهرمانان به عنوان تیم دوم گروه خود صعود کند^{[۹۱][۹۲][۹۳]}گالاتاسرای در مرحله یک هشم نهایی با چلسی رو به رو شد آنها پس از تساوی ۱-۱ در استانبول در بازی برگشت با نتیجه ۲-۰ در لندن شکست خوردند ودر مجموع با باخت ۳بر۱ حذف شدند^[۹۴]او توانست در فصل ۲۰۱۳-۲۰۱۴ گالاتاسرای را به مقام قهرمانی در جام حذفی ترکیه برساند و با کسب مقام نایب قهرمانی لیگ ترکیه با این تیم سهمیه حضور در لیگ قهرمانان اروپا را برای فصل ۲۰۱۴-۲۰۱۵ کسب کند.او پس از ۹ ماه حضور در گالاتاسرای در ژوئن ۲۰۱۴ این باشگاه را ترک کرد.^[۹۵]

اینترمیلان

مانچینی در ۱۴ نوامبر‎‎۲۰۱۴ برای دومین مرتبه هدایت اینتر میلان را برعهده گرفت و جانشین والتر ماتزاری شد.^[۹۶][۹۷]هنگامی که او هدایت اینتر را برعهده گرفت این تیم در مکان نهم جدول سری آ قرار داشت.او در نخستین بازی مقابل تیم میلان و در دربی دلا مادونینا به تساوی ۱ بر ۱ دست یافت^[۹۸][۹۹].

اینتر با شکست ۱-۰ مقابل ناپولی از کوپاایتالیا حذف شد .^[۱۰۰]

اینتر با شکست مقابل ولفسبورگ از لیگ اروپا حذف شد.^[۱۰۱]

سبک مربیگری

مانچینی با وجود اینکه خود یک مهاجم بوده تاکید زیادی بر کارهای تدافعی دارد تا آنجا که گفت من دوست دارم با نتیجه ۱-۰ در بازی‌ها برنده باشم وبازی خسته کننده به نظر برسد ولی در آن بازی به پیروزی برسیم و با وجود بازیکنانی مثل سیلوا و ژکو وتوز به احتمال ۹۰ درصد برنده باشیم هرچند که بازی کم گل به نظر برسد.^[۱۰۲] با این وجود برخی مانچینی را یک مربی تدافعی می‌دانند.^[۱۰۳] سبک بازی تدافعی او بارها توسط مطبوعات بریتانیا به چالش کشیده شده و به نظر آنها او با این سبک نمی‌توانست موقعیت زیادی در بازی به دست آورد.^{[۱۰۴][۱۰۵][۱۰۶][۱۰۷]} با این حال مانچینی زمانی که مربی سیتی شد تیم در دفاع بسیار ضعیف بود اما او توانست همواره یکی از بهترین خطوط دفاعی در لیگ برتر را همراه با این تیم به دست آورد و در فصل اخیر سیتی کمترین گلهای خورده را داشته‌است.

سیتی در فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۲ با ۲۹ گل خورده بهترین خط دفاع و با ۹۳ گل زده بهترین خط حمله لیگ برتر انگلستان را در اختیار داشت.

مانچینی به خاطر روش‌های تمرینی خود از سوی برخی بازیکنان سیتی مورد انتقاد قرار گرفت^[۱۰۸] و به‌ویژه توسط ریموند ورهجان از مربیان سابق سیتی وهمچنین کرگ بلیمی^[۱۰۹] او برخورد قاطعی با بازیکنان سرکش تیم داشت و توانست نظم تیمی را به خوبی در تمرینات به وجود بیاورد^{[۱۱۰][۱۱۱]} او همچنین با برخی بازیکنان از جمله کرگ بلیمی روابط سردی داشت^[۱۱۲] او با جیمی مورفی فیزیو تراپیست تیم^[۱۱۳] و امانوئل آدبایور^[۱۱۴] مشکلاتی داشت و آنها ناراضیان شیوه‌های او در تیم بودند.

مانچینی توانایی خاصی در این دارد تا با استفاده از رسانه‌ها فشار را بر تیم خود کاهش دهد به طوریکه در فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۲ وقتی با شکست از آرسنال ۸ امتیاز از صدر جدول عقب افتاد و در حالی که تنها ۶ هفته تا پایان فصل باقی‌مانده بود اعلام کرد تیمش شانسی برای قهرمانی ندارد اما پس از پیشی گرفتن از یونایتد، مانچینی اعلام کرد نظرش عوض شده و تیم او می‌تواند قهرمان شود.^{[۱۱۵][۱۱۶][۱۱۷][۱۱۸]}

زندگی شخصی و خانواده

مانچینی بیش از ۲۰ سال است که با همسرش فدریکا زندگی مشترک دارد. اویک کاتولیک است وحضور پر رنگی در خانواده اش دارد.^{[۱۱۹][۱۲۰]} او یک دختر و دو پسر به نام‌های فیلیپو وآندره‌آ دارد که هردوی آنها بازیکن فوتبال هستند و در زمان مربیگری پدرشان در اینتر در این تیم حضور داشتند. فیلیپو در رقابت‌های جام حذفی (کوپا ایتالیا) دقایقی برای اینتر بازی کرد. پسران مانچینی در در تیم منزا از سری C ایتالیا عضویت داشتند. آنها همچنین در مقطعی عضو باشگاه منچستر سیتی بودند. ثروت شخصی مانچینی در سال ۲۰۱۱ حدود ۱۹ میلیون پوند تخمین زده شده‌است.^[۱۲۱]

نکات جالب عملکردی و رکوردهای مانچینی

 

• مانچینی توانست تیم اینتر را پس از ۱۷ سال به مقام قهرمان ایتالیا برساند.^[۱۲۲]
• او توانست در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۴ رکورد ۴۰ بازی بدون شکست را در رقابت‌های مختلف (جام حذفی ولیگ قهرمانان اروپا و سری آ) رقم بزند این رکورد با شکست در داربی میلان از هم گسست.
• طی سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ اینتر و رُم ۴ فینال پیاپی جام حذفی را برگزار کردند که این موضوع یک پدیده استثنایی محسوب می‌شود.^[۱۲۳]
• در ابتدای دوران مربیگری و در تیم فیورنتینا مدتی به خاطر نداشتن مدرک مربیگری با مشکل مواجه شد.
• در زمان حضور (به عنوان مربی) در لاتزیو و فیورنتینا جوان‌ترین مربی حاضر در سری آ شناخته می‌شد.
• او در زمانی که مربی لاتزیو بود تنها مربی شاغل در سری آ بود که در هیات مدیره باشگاه هم عضویت داشت.
• در زمانی که مانچینی مربی اینتر بود (در سال ۲۰۰۵-۲۰۰۶) با وجود اینکه اینتر به مقام سوم دست یافته بود، به خاطر شرکت یوونتوس و میلان در تبانی (کالچو پولی) عنوان قهرمانی به اینتر رسید.
• مانچینی ۵ دوره پیاپی بین سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به فینال جام حذفی ایتالیا رسید که یک بار با لاتزیو و ۴ بار همراه با اینتر میلان رسید.^[۱۲۴]
• به خاطر موفقیت‌های فراوان در جام حذفی ایتالیا در دوران بازیگری و مربیگری، به مانچینی لقب «آقای جام حذفی» دادند (او ۴ بار به عنوان مربی و ۶ بار به عنوان بازیکن به این عنوان دست یافته‌است).^{[۱۲۵][۱۲۶]}
• بسیاری مانچینی را به خاطر شال‌گردن‌های معروفش می‌شناسند. شاید او اولین مربی باشد که مد اختصاصی خود را دارد. نکته جالب در مورد این شال گردن‌ها این است که آنها همیشه به رنگ پیراهن باشگاهی است که مانچینی در آن مربیگری می‌کند.^[۱۲۷]
• مانچینی بعد از عقد قرارداد با منچستر سیتی به یکی از مربیانی تبدیل شد که بیشترین حقوق را دریافت می‌کند.^[۱۲۸]
• مانچینی توانست به همراه منچستر سیتی ۲۰ پیروزی متوالی در بازی‌های خانگی و در لیگ برتر انگلستان بدست آورد این رکورد با تساوی ۳ بر ۳ مقابل ساندرلند پایان یافت.^{[۱۲۹][۱۳۰]}
• او در سال ۲۰۱۱ توانست با قهرمانی در جام حذفی انگلستان منچستر سیتی را پس از ۳۵ سال قهرمان یک جام معتبر کند.^{[۱۳۱][۱۳۲]}
• با قهرمانی در لیگ برتر انگلستان، این تیم را پس از ۴۴ سال قهرمان لیگ انگلستان کرد.^{[۱۳۳][۱۳۴][۱۳۵]}
• او بنا به گزارش فرانس فوتبال سومین مربی پردرآمد جهان در فصل۲۰۱۴-۲۰۱۳ شناخته شد^{[۱۳۶][۱۳۷]}.

افراد و دوستان تاثیرگذار در زندگی حرفه‌ای

افرادی که در زندگی حرفه‌ای مانچینی تاثیرگذار بوده‌اند عبارتند از اسون گوران اریکسون، سینیشا میهایلوویچ و خوان سباستین ورون.^[۱۳۸] این دوستی‌ها از زمان حضور آنها در سمپدوریا آغاز شد. او مربیگری را با دستیاری اسون گوران اریکسون مربی سوئدی در لاتزیو اغاز کرد. اریکسون و مانچینی اولین بار در سمپدوریا با هم آشنا شدند. در آن زمان خریدهای بازیکن تیم سمپدوریا با مشورت اریکسون با مانچینی و ویالی انجام می‌شد. هنوز هم مانچینی اریکسون را استاد خود خطاب می‌کند و همچنین گفته‌است که اریکسون حکم برادر او را دارد.^[۱۳۹] دیگر دوستان نزدیک مانچینی ورون^[۱۴۰] سینیشا میهایلوویچ می‌باشند که در لاتزیو و سمپدوریا با یکدیگر هم‌بازی بودند و در اینتر میلان مانچینی مربی آنها بود. میهایلوویچ بعداً در اینتر به عنوان دستیار به همکاری خود با مانچینی ادامه داد. این رابطه دوستانه هنوز هم ادامه دارد. در ابتدای سال ۲۰۱۰ تماس مانچینی با ورون از سوی رسانه‌های بریتانیا به تلاش برای به خدمت گرفتن او تعبیر شد، اما مانچینی با تکذیب این خبر گفت که رابطه دوستانه آن‌ها و همچنین تبریک برای موفقیت ورون در کسب عنوان مرد سال فوتبال آمریکای جنوبی و سال نو دلیل این تماس بوده‌است.^[۱۴۱]

آمار

آمار بازیکن

به روز شده در ۲ ژوئن ۲۰۱۲^[۱۴۲]

فصل	پاشگاه	لیگ داخلی			کوپا ایتالیا			اروپا			سوپر جام ایتالیا و اروپا			کل
		مسابقات	تعداد بازی‌ها	گل‌ها	مسابقات	تعداد بازی‌ها	گل‌ها	مسابقات	تعداد بازی‌ها	گل‌ها	مسابقات	تعداد بازی‌ها	گل‌ها	تعداد بازی‌ها	گل‌ها
۱۹۸۱–۱۹۸۲	بولونیا	A	۳۰	۹	CI	۱	۰		-	-		-	-	۳۱	۹
‎۱۹۸۲–۱۹۸۳	سمپدوریا	A	۲۲	۴	CI	۵	۱		-	-		-	-	۲۷	۵
‎۱۹۸۳–۱۹۸۴		A	۳۰	۸	CI	۸	۲		-	-		-	-	۳۸	۱۰
‎۱‍۹۸۴–۱۹۸۵		A	۲۴	۳	CI	۱۱	۳		-	-		-	-	۳۵	۶
‎۱‍۹۸۵–۱۹۸۶		A	۲۳	۶	CI	۱۱	۴	EWC	۴	۲		-	-	۳۸	۱۲
‎۱‍۹۸۶–۱۹۸۷		A	۲۶	۶	CI	۵	۰		-	-		-	-	۳۱	۶
‎۱‍۹۸۷–۱۹۸۸		A	۳۰	۵	CI	۱۳	۳		-	-		-	-	۴۳	۸
‎۱‍۹۸۸–۱۹۸۹		A	۲۹	۹	CI	۱۱	۵	EWC	۸	۰	SI	۰	۰	۴۸	۱۴
‎۱‍۹۸۹–۱۹۹۰		A	۳۱	۱۱	CI	۳	۲	EWC	۹	۲	SI	۱	۰	۴۴	۱۵
‎۱‍۹۹۰–۱۹۹۱		A	۳۰	۱۲	CI	۱۰	۲	EWC	۵	۲	SE	۲	۰	۴۷	۱۶
‎۱‍۹۹۱–۱۹۹۲		A	۲۹	۶	CI	۶	۲	EC	۹	۴	SI	۱	۱	۴۵	۱۳
‎۱‍۹۹۲–۱۹۹۳		A	۳۰	۱۵	CI	۲	۰		-	-		-	-	۳۲	۱۵
‎۱‍۹۹۳–۱۹۹۴		A	۳۰	۱۲	CI	۷	۰		-	-		-	-	۳۷	۱۲
‎۱‍۹۹۴–۱۹۹۵		A	۳۱	۹	CI	۲	۱	EWC	۴	۲	SI	۱	۰	۳۸	۱۲
‎۱‍۹۹۵–۱۹۹۶		A	۲۶	۱۱	CI	۲	۱		-	-		-	-	۲۸	۱۲
‎۱‍۹۹۶–۱۹۹۷		A	۳۳	۱۵	CI	۲	۰		-	-		-	-	۳۵	۱۵
کل-سمپدوریا			۴۲۴	۱۳۲		۹۸	۲۶		۳۹	۱۲		۵	۱	۵۶۶	۱۷۱
‎۱۹۹۷–۱۹۹۸	لاتزیو	A	۳۴	۵	CI	۸	۱	UC	۱۰	۳		-	-	۵۲	۹
‎۱۹۹۸–۱۹۹۹		A	۳۳	۱۰	CI	۶	۲	EWC	۷	۰	SI	۱	۰	۴۷	۱۲
‎۱۹۹۹–۲۰۰۰		A	۲۰	۰	CI	۷	۳	UCL	۹	۰	SE	۱	۰	۳۷	۳
کل-لاتزیو			۸۷	۱۵		۲۱	۶		۲۶	۳		۲	۰	۱۳۶	۲۴
۲۰۰۱	لسترسیتی	PL	۴	۰
Total – Career			۵۴۱	۱۵۶		۱۲۰	۳۲		۶۵	۱۵		۷	۱	۷۳۳	۲۰۴

توضیح (رقابتها)

A: مسابقات سری آ – CI: مسابقات کوپا ایتالیا – EWC: مسابقات جام در جام اروپا – EC: مسابقات لیگ قهرمانان اروپا – UC: مسابقات جام یوفا – UCL: مسابقات لیگ قهرمانان اروپا – SI:مسابقات سوپر جام ایتالیا – SE: مسابقات سوپر جام اروپا

آمار ملی

^[۱۴۳]

گلهای ملی^[۱۴۴]

گل	تاریخ	محل برگزاری	حریف	حساب امتیازات(تابلوی نتیجه)	نتیجه	رقابت های
۱.	ژوئن ٬۱۲ ۱۹۸۸	رین استادیوم٬ دوسلدورف٬ آلمان غربی	آلمان	۱–۰	۱–۱	یورو ۱۹۸۸
۲.	مارس ٬۲۴ ۱۹۹۳	ورزشگاه رنزو باربرا٬ پالرمو٬ ایتالیا	مالت	۴–۰	۶–۱	مقدماتی جام جهانی۱۹۹۴
۳.	مارس ٬۲۴ ۱۹۹۳	ورزشگاه رنزو باربرا٬ پالرمو٬ ایتالیا	مالت	۶–۱	۶–۱	مقدماتی جام جهانی۱۹۹۴
۴.	سپتامبر ٬۲۲ ۱۹۹۳	ورزشگاه کاردیرو٬ تالین٬ استونی	استونی	۲–۰	۳–۰	مقدماتی جام جهانی۱۹۹۴

آمار مربی‌گری

از تاریخ ۱۱ آپریل ۲۰۱۵^[۱۴۵]

Team	From	To	Record
			G	W	D	L	Win %
فیورنتینا	۲۰۰۱	۲۰۰۲	۲۷	۶	۵	۱۶	۲۲٫۲۲
لاتزیو	۲۰۰۲	۲۰۰۴	۱۰۲	۴۹	۳۲	۲۱	۴۸٫۰۴
اینتر میلان	۲۰۰۴	۲۰۰۸	۲۲۷	۱۴۰	۶۱	۲۶	۶۱٫۶۷
منچستر سیتی	۲۰۰۹	۲۰۱۳	۱۹۲	۱۱۴	۳۸	۴۰	۵۹٫۳۸
گالاتاسرای	۲۰۱۳	۲۰۱۴	۴۶	۲۴	۱۳	۹	۵۲٫۱۷
اینتر میلان	۲۰۱۴	حال	۳۵	۱۳	۱۱	۱۱	۳۷٫۱۴
Total			۶۳۶	۳۵۰	۱۶۷	۱۱۹	۵۵٫۰۳

افتخارات

افتخارات به عنوان بازیکن

سمپدوریا

• سری آ: ۱۹۹۱–۱۹۹۰
• کوپا ایتالیا: ۱۹۸۵–۱۹۸۴، ۱۹۸۸–۱۹۸۷، ۱۹۸۹–۱۹۸۸، ۱۹۹۴–۱۹۹۳

لیگ قهرمانان اروپا

• نایب قهرمان: ۱۹۹۲–۱۹۹۱

جام در جام اروپا:

• قهرمان: ۱۹۹۰–۱۹۸۹
• نایب قهرمان: ۱۹۸۹–۱۹۸۸

لاتزیو

• قهرمان سری آ: ۲۰۰۰–۱۹۹۹
• قهرمان کوپا ایتالیا: ۱۹۹۸–۱۹۹۷؛ ۲۰۰۰–۱۹۹۹؛
• قهرمان جام در جام اروپا: ۱۹۹۹–۱۹۹۸ و ۱۹۹۰–۱۹۸۹
• قهرمان سوپر جام اروپا: ۱۹۹۹

تیم ملی ایتالیا

• جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰: مقام سوم

در مجموع(به عنوان بازیکن)

• قهرمان جام حذفی ایتالیا (۶ بار): ۱۹۸۵، ۱۹۸۸، ۱۹۸۹، ۱۹۹۴، ۱۹۹۸، ۲۰۰۰
• قهرمان جام در جام اروپا (۲ بار): ۱۹۹۰، ۱۹۹۹
• قهرمان سوپر جام ایتالیا (۲ بار): ۱۹۹۱، ۱۹۹۸
• قهرمان سری آ ایتالیا (۲ بار): ۱۹۹۲–۱۹۹۱، ۲۰۰۰–۱۹۹۹
• نایب قهرمان جام در جام اروپا (۱ بار): ۱۹۹۰–۱۹۸۹
• نایب قهرمان لیگ قهرمانان اروپا (۱ بار): ۱۹۹۲–۱۹۹۱

افتخارات شخصی

• بازیکن سال سری آ ایتالیا: ۱۹۹۷
• بازیکن سال ایتالیا: ۱۹۹۷
• جایزه «جرین دورو» به عنوان بهترین بازیکن سری آ: ۱۹۸۸، ۱۹۹۱
• بهترین مربی ماه لیگ برتر انگلستان: در دسامبر ۲۰۱۰^[۱۴۶] و در اکتبر ۲۰۱۰^[۱۴۷]

افتخارات به عنوان مربی

باشگاه فوتبال فیورنتینا

• قهرمان کوپا ایتالیا: ۲۰۰۱–۲۰۰۰

باشگاه فوتبال لاتزیو

• قهرمان کوپا ایتالیا: ۲۰۰۴–۲۰۰۳

اینتر میلان

• قهرمان سری آ: ۲۰۰۶–۲۰۰۵؛ ۲۰۰۷–۲۰۰۶؛ ۲۰۰۸–۲۰۰۷
• قهرمان کوپا ایتالیا: ۲۰۰۵–۲۰۰۴؛ ۲۰۰۶–۲۰۰۵
• نایب قهرمان کوپا ایتالیا ۲۰۰۷–۲۰۰۶ و ۲۰۰۸–۲۰۰۷
• قهرمان سوپر جام ایتالیا ۲۰۰۵، ۲۰۰۶ (۲ بار)

منچستر سیتی

• قهرمان جام حذفی انگلستان ۲۰۱۱–۲۰۱۰
• قهرمان لیگ برتر انگلستان ۲۰۱۲–۲۰۱۱
• قهرمان جام خیریه انگلستان ۲۰۱۲

گالاتاسرای

• قهرمان جام حذفی ترکیه ۲۰۱۴–۲۰۱۳

در مجموع (به عنوان مربی)

• قهرمان کوپا ایتالیا (۴ بار): ۲۰۰۱، ۲۰۰۴، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶
• قهرمان سوپر جام ایتالیا (۲ بار): ۲۰۰۵، ۲۰۰۶
• قهرمان سری آ ایتالیا (۳ بار): ۲۰۰۶، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸
• قهرمان جام حذفی انگلستان (۱ بار):۲۰۱۱–۲۰۱۰
• قهرمان لیگ برتر انگلستان ۲۰۱۲–۲۰۱۱
• قهرمان جام خیریه انگلستان (۱ بار):۲۰۱۲۲۰۱۱
• قهرمان جام حذفی ترکیه (۱ بار):۲۰۱۴–۲۰۱۳